;
ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਦਾ ਭਾਗ ਦੂਜਾ ਇਥੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਆਸਾ ਕੀ ਵਾਰ ਦੀ ਬਾਣੀ ਅਰਧ ਵਿਸ਼ਰਾਮ ਅਤੇ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਬਿੰਦੀਆਂ ਸਹਿਤ ਸ਼ੁੱਧ ਉਚਾਰਨ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਆਕਰਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣਕਾਰੀ।
॥ ਸਲੋਕ ਮਃ 1 ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਆਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਆਇਆ    ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥ ਹਉ = ਰੱਬ ਨਾਲੋਂ ਵਖਰੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਖਿਆਲ;
ਹਉ ਵਿਚਿ ਜੰਮਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੁਆ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਜੰਮਿਆ    ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਮੁਆ ॥ ਰੱਬ ਨਾਲੋਂ ਵਖਰੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਜਮਦਾ, ਮਰਦਾ ਹੈ ।
ਹਉ ਵਿਚਿ ਦਿਤਾ ਹਉ ਵਿਚਿ ਲਇਆ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਦਿਤਾ    ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਲਇਆ ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਖਟਿਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਖਟਿਆ    ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਗਇਆ ॥ ਹਉ ਵਿਚਿ ਗਇਆ = ਹਉਂ ਵਿੱਚ ਗਵਾਂਦਾ ਹੈ।
ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਚਿਆਰੁ ਕੂੜਿਆਰੁ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਸਚਿਆਰੁ    ਕੂੜਿਆਰੁ ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਪਾਪ  ਪੁੰਨ   ਵੀਚਾਰੁ ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਨਰਕਿ ਸੁਰਗਿ ਅਵਤਾਰੁ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਨਰਕਿ   ਸੁਰਗਿ   ਅਵਤਾਰੁ ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਹਸੈ ਹਉ ਵਿਚਿ ਰੋਵੈ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਹਸੈ    ਹਉ ਵਿਚਿ ਰੋਵੈ ॥
ਹਉ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ ਹਉ ਵਿਚਿ ਧੋਵੈ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ    ਹਉ ਵਿਚਿ ਧੋਵੈ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਭਰੀਐ = ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਮੈਲ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ;
ਹਉ ਵਿਚਿ ਜਾਤੀ ਜਿਨਸੀ ਖੋਵੈ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਜਾਤੀ    ਜਿਨਸੀ ਖੋਵੈ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚ ਜਾਤ ਪਾਤ ਵਿੱਚ ਫ਼ਸ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਗੁਆ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ।
ਹਉ ਵਿਚਿ ਮੂਰਖੁ ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਿਆਣਾ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਮੂਰਖੁ    ਹਉ ਵਿਚਿ ਸਿਆਣਾ ॥ ਰੱਬ ਨਾਲੋਂ ਵਖਰੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਖਿਆਲ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮੂਰਖ ਅਤੇ ਸਿਆਣਾ
ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ॥ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਕੀ    ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ॥ ਹਉਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਜੀਵ ਨੂੰ ਮਾਇਆ ( ਵਿਕਾਰਾਂ ) ਤੋਂ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ ।
ਹਉ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ ਹਉ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥ ਹਉਂ ਵਿਚਿ ਮਾਇਆ    ਹਉ ਵਿਚਿ ਛਾਇਆ ॥ ਮਾਇਆ = ਮਾਇਆ ਮਾਇਆ ਕੂਕਦਾ ਹੈ; ਹਉਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮਾਇਆ (ਵਿਕਾਰਾਂ ) ਦਾ ਛਾਇਆ (ਸਾਇਆ , ਅਸਰ ) ਕਬੂਲਦਾ ਹੈ।
ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਆ ॥ ਹਉਮੈ ਕਰਿ ਕਰਿ    ਜੰਤ ਉਪਾਇਆ ॥ ਰਬ ਤੋਂ ਵਿਛੁੜਿਆ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਜੀਵ ਮੁੜ ਮੁੜ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਹਉਮੈ ਬੂਝੈ ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥ ਹਉਮੈ ਬੂਝੈ    ਤਾ ਦਰੁ ਸੂਝੈ ॥ ਜੇ ਹਉਮੇ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਬੁੱਝ ਲਏ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਦਰ ਦਿੱਸ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ।
ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣਾ    ਕਥਿ ਕਥਿ ਲੂਝੈ ॥ ਕੇਵਲ ਗਿਆਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਕਰ ਖਿਝਦਾ ਹੈ ;
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੀ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੁ ॥ ਨਾਨਕ ! ਹੁਕਮੀ ਲਿਖੀਐ ਲੇਖੁ ॥ ਹੁਕਮੀ = ਰਬ ਦੇ ਹੁਕਮ (ਨਿਯਮ ) ਅਨੁਸਾਰ ਉਸਦੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ ਲੇਖ ਲਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਜੇਹਾ ਵੇਖਹਿ ਤੇਹਾ ਵੇਖੁ ॥1॥ ਜੇਹਾ ਵੇਖਹਿਂ    ਤੇਹਾ ਵੇਖੁ ॥1॥ ਜੀਵ ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਵੇਖਦੇ ਹਨ, ਉਹੋ ਜਿਹਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰੂਪ (ਹਸਤੀ ) ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
॥ ਮਹਲਾ 2 ॥
ਹਉਮੈ ਏਹਾ ਜਾਤਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿ ॥ ਹਉਮੈ ਏਹਾ ਜਾਤਿ ਹੈ    ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਹਿਂ ॥ ਜਾਤਿ = ਕੁਦਰਤੀ ਸੁਭਾਉ, ਲੱਛਣ ;
ਹਉਮੈ ਏਈ ਬੰਧਨਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਹਿ ॥ ਹਉਮੈ ਏਈ ਬੰਧਨਾਂ    ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਹਿਂ ॥ ਏਈ = ਏਹੋ ਹੀ ;
ਹਉਮੈ ਕਿਥਹੁ ਊਪਜੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਇਹ ਜਾਇ ॥ ਹਉਮੈ ਕਿਥਹੁ ਊਪਜੈ    ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਇਹ ਜਾਇ ॥
ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਹਿ ॥ ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ    ਪਇਐ ਕਿਰਤਿ ਫਿਰਾਹਿਂ ॥ ਹਉਮੈ ਏਹੋ ਹੁਕਮੁ ਹੈ = ਹਉਮੈ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ, ਜੀਵ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਕੀਤੇ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਬਣੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੁੜ ਉਹੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ;
ਹਉਮੈ ਦੀਰਘ ਰੋਗੁ ਹੈ ਦਾਰੂ ਭੀ ਇਸੁ ਮਾਹਿ ॥ ਹਉਮੈ ਦੀਰਘ ਰੋਗੁ ਹੈ    ਦਾਰੂ ਭੀ ਇਸੁ ਮਾਹਿਂ ॥ ਦੀਰਘ = ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਰੋਗ ਹੈ;
ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਹਿ ॥ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ    ਤਾਂ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਹਿਂ ॥ ਗੁਰੂ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਕਮਾਉਣ ਲਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ॥2॥ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ    ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ    ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿਂ ॥2॥ ਸੰਜਮਿ = ਜੁਗਤੀ ਰਾਹੀਂ ;
॥ ਪਉੜੀ ॥
ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲˆØੀ ਜਿਨ੍ਹੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥ ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲˆØੀ    ਜਿਨ੍ਹੀਂ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ਓਨ੍‍ੀ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥ ਓੁਨ੍ੀਂ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ    ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥
ਓਨ੍‍ੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥ ਓਨ੍‍ੀਂ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ    ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾਂ = ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਲੋੜ ਤੋਂ ਵਧ ਬੰਦਸ਼ਾਂ ਵਲੋਂ ਮੁੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ;
ਤੂੰ ਬਖਸੀਸੀ ਅਗਲਾ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥ ਤੂੰ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ੀਂ ਅਗਲਾ    ਨਿਤ ਦੇਵਹਿਂ ਚੜਹਿਂ ਸਵਾਇਆ ॥ ਬਖਸ਼ੀਸ਼ੀਂ = ਬਖਸ਼ਸ਼ਾਂ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ; ਅਗਲਾ =v`fw ;
ਵਡਿਆਈ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥7॥ ਵਡਿਆਈਂ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥7॥ ਵਡਿਆਈਂ = ਕੀਰਤੀ ਕਰ ਕਰ ਕੇ ;
॥ ਸਲੋਕ ਮਃ 1 ॥
ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤਟਾਂ ਮੇਘਾਂ ਖੇਤਾਂਹ ॥ ਪੁਰਖਾਂ  ਬਿਰਖਾਂ  ਤੀਰਥਾਂ    ਤਟਾਂ  ਮੇਘਾਂ  ਖੇਤਾਂਹ ॥ ਤਟਾਂ = ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਕੰਢੇ ;
ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥ ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ   ਮੰਡਲਾਂ    ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥ ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ, ਦੀਪਾਂ, ਲੋਕਾਂ ( ਸੁਰਗ, ਮਾਤ ਲੋਕ, ਪਾਤਾਲ ਆਦਿ ), ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ, ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਆਦਿ ਦੀ ਗਿਣਤੀ, ਅੰਦਾਜ਼ਾ, ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਹੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।
ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥ ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ    ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥
ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਹ ॥ ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ    ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਂਹ ॥ ਮਿਤਿ =ਅੰਦਾਜ਼ਾ ;ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ = ਸਰੋਵਰਾਂ ਅਤੇ ਮੇਰੂ ਪਹਾੜਾਂ ;
ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਹ ॥ ਨਾਨਕ ! ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ    ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਂਹ ॥ ਜਿਸ ਕਰਤੇ ਨੇ ਜੀਵ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਹਨ, ਉਹੀ ਸਭ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ ।
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਹ ॥ ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ    ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਂਹ ॥ ਜਿਸ ਕਰਤੇ ਨੇ ਜਗਤ ਰਚਨਾ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਨੂੰ ਇਸ ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੈ;
ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥ ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ    ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥
ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥ ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ    ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥ ਜੋਹਾਰੀ = ਮੈਂ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਸਦਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ; ਸੁਅਸਤਿ = ਜੈ ਜੈਕਾਰ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ;
ਨਾਨਕ ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਟਿਕਾ ਕਿਆ ਤਗੁ ॥1॥ ਨਾਨਕ ! ਸਚੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ    ਕਿਆ ਟਿਕਾ    ਕਿਆ ਤਗੁ ॥1॥ ਕਿਆ ਟਿਕਾ = ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਤਿਲਕ ਅਤੇ ਜਨੇਊ ਬਾਹਰਲੇ ਦਿਖਾਵੇ ਹਨ ।
॥ ਮਃ 1 ॥
ਲਖ ਨੇਕੀਆ ਚੰਗਿਆਈਆ ਲਖ ਪੁੰਨਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥ ਲਖ ਨੇਕੀਆਂ    ਚੰਗਿਆਈਆਂ    ਲਖ ਪੁੰਨਾਂ    ਪਰਵਾਣੁ ॥ ਲਖ ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਦੇ ਕੰਮ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੋਕ ਪਰਵਾਣੁ (ਕਬੂਲ ) ਕਰਦੇ ਹਨ;
ਲਖ ਤਪ ਉਪਰਿ ਤੀਰਥਾਂ ਸਹਜ ਜੋਗ ਬੇਬਾਣ ॥ ਲਖ ਤਪ ਉਪਰਿ ਤੀਰਥਾਂ    ਸਹਜ ਜੋਗ ਬੇਬਾਣ ॥ ਸਹਜ ਜੋਗ = ਯੋਗ ਅਭਿਆਸ; ਬੇਬਾਣ = ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ;
ਲਖ ਸੂਰਤਣ ਸੰਗਰਾਮ ਰਣ ਮਹਿ ਛੁਟਹਿ ਪਰਾਣ ॥ ਲਖ ਸੂਰਤਣ ਸੰਗਰਾਮ    ਰਣ ਮਹਿਂ ਛੁਟਹਿਂ ਪਰਾਣ ॥ ਸੂਰਤਣ = ਸੂਰਮਤਾ; ਸੰਗਰਾਮ = ਜੁੱਧ ;
ਲਖ ਸੁਰਤੀ ਲਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਪੜੀਅਹਿ ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ॥ ਲਖ ਸੁਰਤੀਂ    ਲਖ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ    ਪੜੀਅਹਿ ਪਾਠ ਪੁਰਾਣ ॥ ਸੁਰਤੀਂ = ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਵਸਤੂ ਉਤੇ ਧਿਆਨ ਜੋੜਨਾ ; ਪੜੀਅਹਿ = ਪੜ੍ਹੇ ਜਾਣ ;
ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਲਿਖਿਆ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ    ਲਿਖਿਆ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ ਕਰਣਾ = ਰਚਨਾ ਨੂੰ ਰਚਿਆ;
ਨਾਨਕ ਮਤੀ ਮਿਥਿਆ ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ ॥2॥ ਨਾਨਕ ! ਮਤੀਂ ਮਿਥਿਆ    ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸ਼ਾਣੁ ॥2॥ ਮਤੀਂ ਮਿਥਿਆ = ਮੱਤਾਂ, ਸਿਆਨਪਾਂ; ਮਿਥਿਆ = ਵਿਅਰਥ ; ਕਰਮੁ = ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ;ਨੀਸ਼ਾਣੁ = ਪਰਵਾਨਾ, ਰਾਹਦਾਰੀ ;
॥ ਪਉੜੀ ॥
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਤੂੰ ਜਿਨਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਤੂੰ    ਜਿਨਿ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਾਇਆ ॥ ਏਕੁ ਤੂੰ = ਕੇਵਲ ਇਕ ਤੂੰ ; ਵਰਤਾਇਆ = ਵਰਤਾਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ;
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਤਾ ਤਿਨ੍‍ੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥ ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿਂ    ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ    ਤਾਂ ਤਿੰਨ੍‍ੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ੍ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐਂ ਸਚੁ ਪਾਇਆ    ਜਿਨ੍ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਚੁ ਵਸਾਇਆ ॥ ਸਤਿਗੁਰਿ = ਗੁਰੂ ਦਾ ਸੱਚਾ ਗਿਆਨ ;
ਮੂਰਖ ਸਚੁ ਨ ਜਾਣਨ੍‍ੀ ਮਨਮੁਖੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਮੂਰਖ ਸਚੁ ਨ ਜਾਣਨ੍‍ੀ    ਮਨਮੁਖੀਂ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਮਨਮੁਖੀਂ = ਗ਼ਆਪਣੇ ਮਨ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗ ਕੇ ;
ਵਿਚਿ ਦੁਨੀਆ ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥8॥ ਵਿਚਿ ਦੁਨੀਆਂ    ਕਾਹੇ ਆਇਆ ॥8॥ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਆਏ ;
ਸਲੋਕੁ ਮਃ 1 ॥
ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ    ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥ ਸਾਥ = ਊਠਾਂ, ਬਲਦਾ ਦੇ ਕਾਫਲੇ ;
ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥ ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ    ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ = ਬੇੜੀ ਵਿੱਚ ਪਾਈਏ ; ਖਾਤ = ਟੋਏ, ਖਾਤੇ ;
ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ    ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥
ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥ ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ    ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥
ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥1॥ ਨਾਨਕ ! ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ    ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾਂ ਝਾਖ ॥1॥ ਇਕ ਗਲ = ਇਕ ਰਬੀ ਜੱਸ, ਕੀਰਤੀ ਦੀ ਗੱਲ ; ਝਖਣਾਂ ਝਾਖ = ਝਖਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ ;
॥ ਮਃ 1 ॥
ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥
ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥ ਕੜਿਆ = ਖਪਿਆ, ਸੜਿਆ, ਕੜਿ੍ਆ
ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆਂ ॥
ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆਂ ॥ ਲਉਂ ਲਉਂ ਕਰਦਾ, ਬਹੁਤਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈ;
ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥ ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ    ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥ ਭੇਖ = ਪਖੰਡ ;
ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥ ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ    ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥ ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ = ਹੇ ਜੀਵ! ਸਹਾਰ;
ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ    ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥ ਸਾਦੁ = ਸੁਆਦ ;
ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥ ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ    ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ = ਨਾਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਹੋਰ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਸਤਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਾ ;
ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥
ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥ ਅਹਿ = ਦਿਨ ; ਨਿਸਿ= ਰਾਤ; ਕਹਰੈ = ਦੁਖ ਸਹਾਰਦਾ ਹੈ ;
ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਮੋਨਿ = ਚੁੱਪ ਵਿੱਚ ; ਵਿਗੂਤਾ = ਕੁਰਾਹੇ ਪਿਆ ;
ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥ ਕਿਉਂ ਜਾਗੈ    ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ;
ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਉਪੇਤਾਣਾ = ਜੁੱਤੀ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ;
ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ = ਆਪਣਾ ਕੀਤਾ ਹੀ ਪਾਂਦਾ ਹੈ ; ;
ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥ ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ    ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥ ਅਲੁ ਮਲੁ = ਗੰਦ ਮੰਦ, ਵਿਸ਼ਟਾ ; ਸਿਰਿ ਛਾਈ = ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਸਿਆਹ;
ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥ ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ    ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥ ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ = ਮੂਰਖ ਨੇ, ਅਗਿਆਨਤਾ ਵਿੱਚ ;
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈਂ    ਕਿਛੁ ਥਾਇਂ ਨ ਪਾਈ ॥ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈਂ = ਸਤਿਗੁਰੂ ਵਲੋਂ ਦਰਸਾਏ ਚੰਗੇ ਗੁਣ; ਥਾਇਂ ਨ ਪਾਈ = ਲੇਖੇ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ, ਕਬੂਲ ਨਹੀ ਹੁੰਦੀ ;
ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥ ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀਂ    ਮੜੀਂ ਮਸਾਣੀਂ ॥ ਜੰਗਲਾਂ, ਮੜੀਆਂ ਅਤੇ ਮਸਾਣਾਂ ਆਦਿ ਵਿੱਚ ;
ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥ ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ    ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥ ਅੰਧੁ = ਮੂਰਖ ਮਨੁਖ ;
ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ    ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥ ਭੇਟੇ = ਪਰਸੇ ਗਾ, ਮਿਲੇਗਾ ;
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ    ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥ ਮੰਨਿ = ਮਨ ਵਿੱਚ ;
ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ! ਨਦਰਿ ਕਰੇ    ਸੋ ਪਾਏ ॥ ਨਦਰਿ =ਬਖਸ਼ਸ਼ ਰਾਹੀਂ ;
ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੇ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥2॥ ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੇ ਨਿਹਕੇਵਲੁ    ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥2॥ ਆਸ = ਆਸਾਂ ; ਅੰਦੇਸੇ= ਤੌਖਲੇ, ਚਿੰਤਾ; ਨਿਹਕੇਵਲੁ =ਨਿਰਲੇਪ, ਅਛੋਹ ;
ਪਉੜੀ ॥
ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਵਦੇ ॥ ਭਗਤ ਭਾਂਵਦੇ    ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਂਵਦੇ ॥ ਤੇਰੈ ਮਨਿ = ਤੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ; ਦਰਿ = ਦਰ 'ਤੇ ; ਸੋਹਨਿ = ਸੋਂਹਦੇ ਹਨ ; ਕੀਰਤਿ = ਜੱਸ ਕਰਦੇ
ਨਾਨਕ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ਦਰਿ ਢੋਅ ਨ ਲਹਨ੍‍ੀ ਧਾਵਦੇ ॥ ਨਾਨਕ ! ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ    ਦਰਿ ਢੋਅ ਨ ਲਹਨੀ ਧਾਂਵਦੇ ॥ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ = ਬਖਸ਼ਸ਼ ਹੀਣ, ਕਰਮਹੀਣ ;ਤੇਰੇ ਦਰ 'ਤੇ ਢੋਈ, ਆਸਰਾ ਨਹੀ ਪਾਉਂਦੇ; ਧਾਂਵਦੇ = ਭਟਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ;
ਇਕਿ ਮੂਲੁ ਨ ਬੁਝਨਿ੍ ਆਪਣਾ ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ॥ ਇਕਿ ਮੂਲੁ ਨ ਬੁਝਨਿ੍ ਆਪਣਾ    ਅਣਹੋਂਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਂਦੇ ॥ ਮੂਲੁ = ਮੁੱਢ, ਜੜ੍ਹ, ਪ੍ਰਭੂ ; ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ = ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਐਵੇਂ ਹੀ ਵੱਡਾ ਗਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ;
ਹਉ ਢਾਢੀ ਕਾ ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਹੋਰਿ ਉਤਮ ਜਾਤਿ ਸਦਾਇਦੇ ॥ ਹਉਂ ਢਾਢੀ ਕਾ ਨੀਚ ਜਾਤਿ    ਹੋਰਿ ਉਤਮ ਜਾਤਿ ਸਦਾਇਂਦੇ ॥ ਢਾਢੀ ਕਾ = ਮਾੜਾ ਜਿਹਾ ਢਿਢੀ, ਗੁਣ ਗਾਉਣ ਵਾਲਾ ;
ਤਿਨ੍ ਮੰਗਾ ਜਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦੇ ॥ 9॥ ਤਿਨ੍ ਮੰਗਾਂ    ਜਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਂਦੇ ॥ 9॥ ਜਿ ਤੁਝੈ = ਜਿਹੜੇ ਤੈਨੂੰ ;
ਸਲੋਕੁ ਮਃ 1 ॥
ਕੂੜੁ ਰਾਜਾ ਕੂੜੁ ਪਰਜਾ ਕੂੜੁ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਰਾਜਾ    ਕੂੜੁ ਪਰਜਾ    ਕੂੜੁ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ = ਛਲ, ਭਰਮ , ਨਾਸ਼ਵੰਤ ;
ਕੂੜੁ ਮੰਡਪ ਕੂੜੁ ਮਾੜੀ ਕੂੜੁ ਬੈਸਣਹਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਮੰਡਪ    ਕੂੜੁ ਮਾੜੀ    ਕੂੜੁ ਬੈਸਣਹਾਰੁ ॥ ਮੰਡਪ = ਸ਼ਾਮਿਆਨੇ ; ਮਾੜੀ = ਮਹੱਲ;
ਕੂੜੁ ਸੁਇਨਾ ਕੂੜੁ ਰੁਪਾ ਕੂੜੁ ਪੈਨ੍ਣਹਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਸੁਇਨਾ    ਕੂੜੁ ਰੁਪਾ    ਕੂੜੁ ਪੈਨ੍ਣਹਾਰੁ ॥ ਰੁਪਾ =ਚਾਂਦੀ ;
ਕੂੜੁ ਕਾਇਆ ਕੂੜੁ ਕਪੜੁ ਕੂੜੁ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਕਾਇਆਂ    ਕੂੜੁ ਕਪੜੁ    ਕੂੜੁ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੁ ॥ ਬੇਹੱਦ ਸੋਹਣਾ ਰੂਪ ;
ਕੂੜੁ ਮੀਆ ਕੂੜੁ ਬੀਬੀ ਖਪਿ ਹੋਏ ਖਾਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਮੀਆਂ    ਕੂੜੁ ਬੀਬੀ    ਖਪਿ ਹੋਏ ਖਾਰੁ ॥ ਮੀਆ ਬੀਬੀ = ਪਤੀ, ਪਤਨੀ; ਖਪਿ ਹੋਏ ਖਾਰੁ = ਖਚਿਤ ਹੋ ਕੇ ਖੁਆਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ;
ਕੂੜਿ ਕੂੜੈ ਨੇਹੁ ਲਗਾ ਵਿਸਰਿਆ ਕਰਤਾਰੁ ॥ ਕੂੜਿ ਕੂੜੈ ਨੇਹੁਂ ਲਗਾ    ਵਿਸਰਿਆ ਕਰਤਾਰੁ ॥ ਕੂੜਿ = ਛਲ ਵਿੱਚ, ਕੂੜ ਵਿੱਚ ; ਕੂੜੈ = ਕੂੜੇ ਮਨੁਖ ਦਾ ;
ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ ਸਭੁ ਜਗੁ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥ ਕਿਸੁ ਨਾਲਿ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ    ਸਭੁ ਜਗੁ ਚਲਣਹਾਰੁ ॥ ਕੀਚੈ ਦੋਸਤੀ = ਦੋਸਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਏ ; ਚਲਣਹਾਰੁ = ਨਾਸ਼ਵੰਤ ;
ਕੂੜੁ ਮਿਠਾ ਕੂੜੁ ਮਾਖਿਉ ਕੂੜੁ ਡੋਬੇ ਪੂਰੁ ॥ ਕੂੜੁ ਮਿਠਾ    ਕੂੜੁ ਮਾਖਿਉਂ    ਕੂੜੁ ਡੋਬੇ ਪੂਰੁ ॥ ਛਲ ਰੂਪ ਸੰਸਾਰ ਬੜਾ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਂਗ ਮਿੱਠਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਜੀਵਨ ਰੂਪ ਬੇੜੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਪੂਰ ਨੂੰ ਡੋਬਦਾ ਹੈ।
ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਕੂੜੋ ਕੂੜੁ ॥1॥ ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ   ਬੇਨਤੀ    ਤੁਧੁ ਬਾਝੁ ਕੂੜੋ ਕੂੜੁ ॥1॥ ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ = ਨਾਨਕ ਆਖਦਾ ਹੈ, ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ; ਕੂੜੋ ਕੂੜੁ = ਸਭ ਬਿਨਸਨਹਾਰ ਹੈ;
ਮਃ 1 ॥
ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਰਿਦੈ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥ ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ    ਜਾਂ ਰਿਦੈ ਸਚਾ ਹੋਇ ॥ ਸਚੁ = ਅਸਲੀਅਤ ; ਰਿਦੈ = ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ;
ਕੂੜ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਤਨੁ ਕਰੇ ਹਛਾ ਧੋਇ ॥ ਕੂੜ ਕੀ ਮਲੁ ਉਤਰੈ    ਤਨੁ ਕਰੇ ਹਛਾ ਧੋਇ ॥ ਕੂੜ ਕੀ ਮਲੁ = ਛਲ ਦੀ, ਅਗਿਆਨਤਾ ਦੀ ਮੈਲ ;
ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥ ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ    ਜਾਂ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥ ਸਚਿ = ਸੱਚ ਵਿੱਚ, ਅਸਲੀਅਤ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸੇ ;
ਨਾਉ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਨਾਉਂ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਰਹਸੀਐ    ਤਾਂ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਰਹਸੀਐ = ਖਿੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ; ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ = ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਦਰ ;
ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਜੁਗਤਿ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥ ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐਂ    ਜਾਂ ਜੁਗਤਿ ਜਾਣੈ ਜੀਉ ॥ ਜੁਗਤਿ =ਜੀਵਨ ਢੰਗ, ਜਾਚ ; ਜੀਉ = ਜੀਵਨ ਦਾ ;
ਧਰਤਿ ਕਾਇਆ ਸਾਧ ਕੈ ਵਿਚਿ ਦੇਇ ਕਰਤਾ ਬੀਉ ॥ ਧਰਤਿ ਕਾਇਆਂ ਸਾਧ ਕੈ    ਵਿਚਿ ਦੇਇ ਕਰਤਾ ਬੀਉ ॥ ਕਾਇਆਂ ਰੂਪ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਕੇ;
ਸਚੁ ਤਾ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਿਖ ਸਚੀ ਲੇਇ ॥ ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ    ਜਾਂ ਸਿੱਖ ਸਚੀ ਲੇਇ ॥ ਸਿਖ = ਸਿੱਖਆ ;
ਦਇਆ ਜਾਣੇ ਜੀਅ ਕੀ ਕਿਛੁ ਪੁੰਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰੇਇ ॥ ਦਇਆ ਜਾਣੇ ਜੀਅ ਕੀ    ਕਿਛੁ ਪੁੰਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰੇਇ ॥ ਜੀਵਾਂ ਉਤੇ ਦਇਆ ਕਰੇ ਅਤੇ ਨਿਰਲੇਪਤਾ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਲੋੜਵੰਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੇ;
ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਆਤਮ ਤੀਰਥਿ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਸਚੁ ਤਾਂ ਪਰੁ ਜਾਣੀਐ    ਜਾਂ ਆਤਮ ਤੀਰਥਿ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਆਤਮ ਤੀਰਥਿ = ਆਤਮ ਰੂਪ ਤੀਰਥ ਉਤੇ ;
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਪੁਛਿ ਕੈ ਬਹਿ ਰਹੈ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਪੁਛਿ ਕੈ    ਬਹਿ ਰਹੈ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਬਹਿ ਰਹੈ ਕਰੇ ਨਿਵਾਸੁ =ਬਾਹਰ ਤੀਰਥਾਂ ਆਦਿ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਮਨ ਨੂੰ ਟਿਕਾਉ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਕੇ ਬੈਠੇ ;
ਸਚੁ ਸਭਨਾ ਹੋਇ ਦਾਰੂ ਪਾਪ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥ ਸਚੁ ਸਭਨਾਂ ਹੋਇ ਦਾਰੂ    ਪਾਪ ਕਢੈ ਧੋਇ ॥ ਸਚੁ ਸਭਨਾਂ = ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭੂ ਟਿਕਿਆ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਸੱਚਾ ਪ੍ਰਭੂ ਹੀ, ਦਾਰੂ =ਇਲਾਜ ;
ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ ਬੇਨਤੀ ਜਿਨ ਸਚੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥2॥ ਨਾਨਕੁ ਵਖਾਣੈ   ਬੇਨਤੀ    ਜਿਨ ਸਚੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥2॥
ਪਉੜੀ॥
ਦਾਨੁ ਮਹਿੰਡਾ ਤਲੀ ਖਾਕੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈਐ ॥ ਦਾਨੁ ਮਹਿੰਡਾ ਤਲੀ ਖਾਕੁ    ਜੇ ਮਿਲੈ ਤ ਮਸਤਕਿ ਲਾਈਐ ॥ ਦਾਨੁ ਮਹਿੰਡਾ - ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਦਾਨ ; ਤਲੀ ਖਾਕੁ = ਚਰਨ ਧੂੜ ; ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਰੂਪ ਗਿਆਨ ;
ਕੂੜਾ ਲਾਲਚੁ ਛਡੀਐ ਹੋਇ ਇਕ ਮਨਿ ਅਲਖੁ ਧਿਆਈਐ ॥ ਕੂੜਾ ਲਾਲਚੁ ਛਡੀਐ    ਹੋਇ ਇਕ ਮਨਿ    ਅਲਖੁ ਧਿਆਈਐ ॥ ਵਲ ਛਲ ਵਾਲਾ ਲਾਲਚ ਛੱਡ ਕੇ, ਟਿਕ ਕੇ, ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ (ਗੁਣਾਂ ) ਨੂੰ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚ ਟਿਕਾਈਏ;
ਫਲੁ ਤੇਵਹੋ ਪਾਈਐ ਜੇਵੇਹੀ ਕਾਰ ਕਮਾਈਐ ॥ ਫਲੁ ਤੇਵਹੋ ਪਾਈਐ    ਜੇਵੇਹੀ ਕਾਰ ਕਮਾਈਐ ॥ ਤੇਵਹੋ =ਤੈਸਾ ਹੀ ; ਜੇਵੇਹੀ = ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ;
ਜੇ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਾ ਧੂੜਿ ਤਿਨ੍‍ਾ ਦੀ ਪਾਈਐ ॥ ਜੇ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ    ਤਾਂ ਧੂੜਿ ਤਿਨ੍‍ਾਂ ਦੀ ਪਾਈਐ ॥ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ = ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਬਣੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੇ ਲੇਖ ; ਧੂੜਿ ਤਿਨ੍‍ਾਂ = ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਪਿਆਰਿਾਆਂ ਕੋਲੋਂ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ;
ਮਤਿ ਥੋੜੀ ਸੇਵ ਗਵਾਈਐ ॥10॥ ਮਤਿ ਥੋੜੀ    ਸੇਵ ਗਵਾਈਐ ॥10॥ ਮਤਿ ਥੋੜੀ = ਅਲਪ ਬੁੱਧੀ ਕਾਰਨ ਕੀਤੀ ਸੇਵਾ ਗਵਾ ਲਈ ਦੀ ਹੈ ;
ਸਲੋਕੁ ਮਃ 1 ॥
ਸਚਿ ਕਾਲੁ ਕੂੜੁ ਵਰਤਿਆ ਕਲਿ ਕਾਲਖ ਬੇਤਾਲ ॥ ਸਚਿ ਕਾਲੁ ਕੂੜੁ ਵਰਤਿਆ    ਕਲਿ ਕਾਲਖ ਬੇਤਾਲ ॥ ਸਚਿ = ਸੱਚ ਦਾ ; ਸੱਚ ਬਾਰੇ ਅਸਲੀਅਤ ਦੀ ਪਰਖ ਨਹੀਂ ਰਹੀ; ਕਾਲੁ = ਕਲਜੁਗ ਦਾ ; ਕਲਿ ਕਾਲਖ=ਕਲਜੁਗ ਵਿੱਚ ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਕਾਲਖ ; ਬੇਤਾਲ = ਭੁਤਨੇ ਬਣੇ ਹਾਂ;
ਬੀਉ ਬੀਜਿ ਪਤਿ ਲੈ ਗਏ ਅਬ ਕਿਉ ਉਗਵੈ ਦਾਲਿ ॥ ਬੀਉ ਬੀਜਿ ਪਤਿ ਲੈ ਗਏ    ਅਬ ਕਿਉਂ ਉਗਵੈ ਦਾਲਿ ॥ ਬੀਉ = ਨਾਮ ਰੂਪ ਬੀਜ ;ਬੀਜਿ = ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਨਾਮ ਦਾ ਬੀਜ ਬੀਜ ਕੇ ; ਮਾਇਆ ਮੋਹ , ਦਵੈਤ ਕਾਰਨ, ਪਾਪਾਂ ਦੀ ਕਾਲਖ ਕਾਰਨ ਮਨ ਦੁਚਿੱਤੇਪਨ ਹੈ ; ਨਾਮ ਦਾ ਰੰਗ ਕਿਵੇਂ ਚੜ੍ਹੇ;
ਜੇ ਇਕੁ ਹੋਇ ਤ ਉਗਵੈ ਰੁਤੀ ਹੂ ਰੁਤਿ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਇਕੁ ਹੋਇ ਤਂ ਉਗਵੈ    ਰੁਤੀਂ ਹੂੰ ਰੁਤਿ ਹੋਇ ॥ ਜੇ ਇਕੁ ਹੋਇ = ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਨਾਮ ਬੀਜ ਦਲਿਆ ਮਲਿਆ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਫਲ ਲੱਗੇਗਾ; ਰੁਤੀਂ ਹੂੰ ਰੁਤਿ = ਰੁੱਤਾਂ ਵਿਚੋਂ ਚੰਗੀ ਰੁੱਤ, ਭਾਵ ਧਰਮ ਤਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੇ ਹਾਲਾਤ ਠੀਕ ਹੋਣ;
ਨਾਨਕ ਪਾਹੈ ਬਾਹਰਾ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਸੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ! ਪਾਹੈ ਬਾਹਰਾ    ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਸੋਇ ॥ ਪ੍ਰਭੂ ਭੈ ਅਤੇ ਉਦਮ ਦੀ ਪਾਹ ਲੱਗਣ ਦੇ ਬਗੈਰ ; ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਸੋਇ = ਲਗਣ ਦੇ ਬਗੈਰ ਮਨ ਨੂੰ ਰਬ ਦਾ ਪੱਕਾ ਰੰਗ ਨਹੀ ਚੜ੍ਹਦਾ ;
ਭੈ ਵਿਚਿ ਖੁੰਬਿ ਚੜਾਈਐ ਸਰਮੁ ਪਾਹੁ ਤਨਿ ਹੋਇ ॥ ਭੈ ਵਿਚਿ ਖੁੰਬਿ ਚੜਾਈਐ    ਸਰਮੁ ਪਾਹੁ ਤਨਿ ਹੋਇ ॥ ਖੁੰਬਿ = ਧੋਬੀ ਦਾ ਉਹ ਭਾਂਡਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖਾਰ, ਸਾਬੁਨ ਪਾ ਕੇ ਕਾੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ; ਸਰਮੁ ਪਾਹੁ ਤਨਿ = ਤਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭੂ ਭੈ ਅਤੇ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਪਾਹ (ਲਗਣ );
ਨਾਨਕ ਭਗਤੀ ਜੇ ਰਪੈ ਕੂੜੈ ਸੋਇ ਨ ਕੋਇ ॥1॥ ਨਾਨਕ ! ਭਗਤੀ ਜੇ ਰਪੈ    ਕੂੜੈ ਸੋਇ ਨ ਕੋਇ ॥1॥ ਭਗਤੀ ਜੇ ਰਪੈ = ਜੇ ਪ੍ਰਭੂ ਭਗਤੀ ਰੰਗਿਆ ਹੋਵੇ ; ਕੂੜੈ ਸੋਇ ਕੋਇ= ਕੂੜ ( ਵਲ ਛਲ ) ਦੀ ਖਬਰ ਮਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ;;
ਮਃ 1 ॥
ਲਬੁ ਪਾਪੁ ਦੁਇ ਰਾਜਾ ਮਹਤਾ ਕੂੜੁ ਹੋਆ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥ ਲਬੁ ਪਾਪੁ ਦੁਇ ਰਾਜਾ ਮਹਤਾ    ਕੂੜੁ ਹੋਆ ਸਿਕਦਾਰੁ ॥ ਲਬੁ = ਜੀਭ ਦਾਚਸਕਾ ; ਮਹਤਾ = ਵਜ਼ੀਰ ; ਸਿਕਦਾਰੁ = ਚੌਧਰੀ ;
ਕਾਮੁ ਨੇਬੁ ਸਦਿ ਪੁਛੀਐ ਬਹਿ ਬਹਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥ ਕਾਮੁ ਨੇਬੁ ਸਦਿ ਪੁਛੀਐ    ਬਬੁਲਾ ਕੇ ਸਲਾਹ ਲਈ ਬਹਿ ਕੇ ਵਿਚਾਰ (ਸਾਲਾਹ ) ਕਰਦੇ ਹਨ ;।
ਅੰਧੀ ਰਯਤਿ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਭਾਹਿ ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥ ਅੰਧੀ ਰਯਤਿ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ    ਭਾਹਿ ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ ॥ ਭਾਹਿ = ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੀ ਅੱਗ ; ਭਰੇ ਮੁਰਦਾਰੁ= ਅਗਿਆਨ ਪਰਜਾ ਚੱਟੀ ਭਰਦੀ ਹੈ;
ਗਿਆਨੀ ਨਚਹਿ ਵਾਜੇ ਵਾਵਹਿ ਰੂਪ ਕਰਹਿ ਸੀਗਾਰੁ ॥ ਗਿਆਨੀ ਨਚਹਿਂ    ਵਾਜੇ ਵਾਵਹਿਂ    ਰੂਪ ਕਰਹਿਂ ਸੀਗਾਰੁ ॥ ਗਿਆਨੀ = ਉਪਦੇਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ; ਕਰਹਿਂ ਸੀਗਾਰੁ = ਭੇਖ ਵਟਾਂਦੇ ਹਨ
ਊਚੇ ਕੂਕਹਿ ਵਾਦਾ ਗਾਵਹਿ ਜੋਧਾ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਊਚੇ ਕੂਕਹਿਂ    ਵਾਦਾਂ ਗਾਵਹਿਂ    ਜੋਧਾਂ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ ॥ ਵਾਦਾਂ = ਸੂਰਮਗੱਤੀ ਦੀਆਂ ਲੜਾਈਆਂ ਝਗੜੇ ; ਜੋਧਾਂ ਕਾ ਵੀਚਾਰੁ = ਸੂਰਮਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਾਰਤਾਂ ਦੀ ਵੀਚਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ;
ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ ਸੰਜੈ ਕਰਹਿ ਪਿਆਰੁ ॥ ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ    ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਜਤਿ    ਸੰਜੈ ਕਰਹਿਂ ਪਿਆਰੁ ॥ ਮੂਰਖ ਬਣੇ ਪੰਡਿਤ, ਚਲਾਕੀਆਂ ਅਤੇ ਦਲੀਲਾਂ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮਾਇਆ ਇਕੱਠੀ ਕਰਨ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੈ;
ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿ ਗਾਵਾਵਹਿ ਮੰਗਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਧਰਮੀ ਧਰਮੁ ਕਰਹਿਂ    ਗਾਵਾਵਹਿਂ    ਮੰਗਹਿਂ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥ ਧਰਮੀ ਮਨ ਵਿੱਚ ਮੁਕਤੀ ਦੀ ਕਾਮਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਗਵਾ ਬੈਠਦੇ ਹਨ ;
ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿ ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿ ਛਡਿ ਬਹਹਿ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥ ਜਤੀ ਸਦਾਵਹਿਂ    ਜੁਗਤਿ ਨ ਜਾਣਹਿਂ    ਛਡਿ ਬਹਹਿਂ ਘਰ ਬਾਰੁ ॥ ਜਤੀ ਬਨਣ ਦਾ ਢੰਗ ਆਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਘਰ ਬਾਹਰ ਛੱਡ ਬੈਠਦੇ ਹਨ ;
ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥ ਸਭੁ ਕੋ ਪੂਰਾ ਆਪੇ ਹੋਵੈ    ਘਟਿ ਨ ਕੋਈ ਆਖੈ ॥ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘਟ ਨਹੀ ਅਖਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ।
ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ ਤਾ ਨਾਨਕ ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥2॥ ਪਤਿ ਪਰਵਾਣਾ ਪਿਛੈ ਪਾਈਐ    ਤਾਂ ਨਾਨਕ ! ਤੋਲਿਆ ਜਾਪੈ ॥2॥ ਉਹੀ ਮਨੁਖ ਊਣਤਾ -ਰਹਿਤ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦਰਗਾਹ ਵਿੱਚ ਆਦਰ ਮਿਲੇ।
ਮਃ 1 ॥
ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥ ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ ਨਾਨਕਾ    ਸਚਾ ਵੇਖੈ ਸੋਇ ॥ ਵਦੀ ਸੁ ਵਜਗਿ = ਰੱਬੀ ਨਿਯਮ ਵਿੱਚ ਨੀਅਤ ਹੋਈ, ਪਰਗਟ ਹੋਵੇਗੀ; ਸਦਾ ਥਿਰ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਪ੍ਰਭੂ ਸਭਨਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ;
ਸਭਨੀ ਛਾਲਾ ਮਾਰੀਆ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥ ਸਭਨੀਂ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰੀਆਂ    ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥ ਸਭਨੀਂ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰੀਆਂ = ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ ਹੈ ; ਪਰ ਪ੍ਰਭੂ ਅਪਣੇ ਨਿਯਮ ਜੋ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ;
ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇ ॥ ਅਗੈ ਜਾਤਿ ਨ ਜੋਰੁ ਹੈ    ਅਗੈ ਜੀਉ ਨਵੇਂ ॥ ਅਗੈ= ਆਮ ਖਿਆਲ ਅਨੁਸਾਰ ਉਥੇ ਜਿਥੇ ਮਰਨ ਪਿਛੋਂ ਜਾਈਦਾ ਹੈ ; ਪ੍ਰੰਤੂ ਅਅੱਗੇ ਕੋਓ ਉੱਚੀ ਨਿਵੀਂ ਜਤਾ ਨਾ ਜ਼ੋਰ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਜੀਅ ਨਵੇਂ ਹਨ ;
ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥3॥ ਜਿਨ ਕੀ ਲੇਖੈ ਪਤਿ ਪਵੈ    ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ ॥3॥ ਚੰਗੇ ਸੇਈ ਕੇਇ = ਉਹੀ ਕੋਈ ਕੋਈ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਆਦਰ ਮਿਲਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੇਖਾ ਹੋਣ ਆਦਰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ।
ਪਉੜੀ ॥
ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨਾ ਕਉ ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ ਤਾ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥ ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਉ    ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ    ਤਾਂ ਤਿਨੀ ਖਸਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥ ਧੁਰਿ ਕਰਮੁ = ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼; ਤੁਧੁ ਪਾਇਆ = ਤੈਨੂੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ ;
ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥ ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕੈ ਵਸਿ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ    ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥ ਤੁਧੁ ਵੇਕੀ =ਤੂੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਕਈ ਰੰਗਾਂ ਦਾ, ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ,
ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿ ਇਕਿ ਆਪਹੁ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥ ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੂੰ ਮੇਲਿ ਲੈਹਿਂ    ਇਕਿ ਆਪਹੁਂ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ ॥ ਆਪਹੁਂ ਤੁਧੁ ਖੁਆਇਆ= ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਖੁੰਝਾਏ ਹੋਏ ਨੇ, ਪਰ੍ਹੇ ਕੀਤੇ ਹਨ ;
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆਂ    ਜਿਥੈ ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥ ਜਾਣਿਆਂ = ਤੈਨੂੰ ਜਾਣ ਲਿਆ ਹੈ ; ਜਿਥੈ = ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ; ਤੁਧੁ ਆਪੁ ਬੁਝਾਇਆ = ਤੂੰ , ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ, ਆਪ ਸਮਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ( ਪੱਲੇ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ) ਹੈ ;
ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥11॥ ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ ॥11॥ ਸਹਜੇ ਹੀ ਸਚਿ ਸਮਾਇਆ= ਸੁੱਤੇ ਸਿੱਧ ਹੀ, ਸੱਚ ਵਿੱ ਲੀਣ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ ;
ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਿੱਸਾ ਭਾਗ 3 ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੋ।

Back to previous page

Akali Singh Services, History | Sikhism | Sikh Youth Camp | Punjabi and Gurbani Grammar | Home